Οι φίλοι
Με της χαράς το τρεχαντήρι
Πάμε να βρούμε τη γαλήνη
Και της ελπίδας το αστέρι
Εκεί στης λησμονιάς τα μέρη
Προτού η ζωή μας ανατείλει
Μας καταδίκασε ερήμην
Και στης ψυχής μας το
λιοπύρι
Έστησε ο πόνος πανηγύρι
Πολλά τα λάθη και πονάμε
Κι όλο πιο σπάνια γελάμε
Και τη ζωή μας σπαταλάμε
Μα μέσ’ στα μάτια την
κοιτάμε
Εχουμε βάσανα πολλά
Και στις καρδιές μας
τρικυμία
Και νιώθουμε σαν ναυαγοί
Πάνω στου κόσμου τη σχεδία.
Μα εμείς τα βράδια ξενυχτάμε
Κι αγκαλιασμένοι τραγουδάμε
Τα όνειρά μας κυνηγάμε
Και προς το άγνωστο τραβάμε
Γιατί εμείς ό,τι κι αν γίνει
Θα μείνουμε για πάντα φίλοι
Κι ας είμαστε αδικημένοι
Κι απ’ τη ζωή κυνηγημένοι…
