ΕΡΩΤΙΚΟ

Ερωτικό

Στα άγρια μεσάνυχτα του έρωτα

Ξύπνησε πανώρια η αγάπη μας αυτή

Σαν πυρκαγιά που ξέσπασε απ’ του Νέρωνα

 Την μάνητα και άγρια συλλογή

Κι η νύχτα ντύθηκε τα γιορτινά της

Κόκκινο ροζ και πορφυρούν

Τα άστρα  κέντησαν το όνομα της

Που πέρα ως πέρα την φωτούν

Ρέουν τα γάργαρα φιλιά σου

Στα χείλη μου και στο λαιμό

Ηφαίστειο η αγκαλιά σου

Με συνεπαίρνεις και παραληρώ

Με την λαχτάρα της αγάπης

Και με την χίμαιρα οδηγό

Απ’ των αισθήσεω ν τα χάη

Αϋλους κόσμους σου αντλώ

Μ’ αρώματα που συγκλονίζουν

Με το αθάνατο νερό

Με όλα τα πλούτη που  σου αξίζουν

Σου τα χαρίζω και  ριγώ

Της ευτυχίας το δρομάκι

Περνά από απάτητες κορφές

Από κοιλάδες κι από άλση

Σύννεφα θάλασσες ακρογιαλιές

Πέρα απ’ τον χώρο και τον χρόνο

Κι από την υπαρκτή ζωή

Στις κλίμακες της αυταπάτης

Στις φαντασίας την αυθυποβολή

ΚΥΛΑΣ ΣΤΑ ΔΑΚΡΥΑ ΜΟΥ [τραγουδι]

κυλάς στα δάκρυά μου

Mουσική-τραγούδι,ΣΤΈΡΓΙΟΣ ΠΑΡΙΖΑΣ

Σε νιώθω μεσ’τό φως

Του φεγγαριού

Σαν άγριο ερωτικό μεθύσι

Στις νότες κάθε τραγουδιού

Σαν χάδι που με έχει παραλύσει

Μα εσύ δεν είσαι εδώ

φεύγεις πετάςκαι χάνεσαι

Και η ζωή μου έχει ναυαγήσει

Ρεφρέν

Σε νιώθω πάντα και παντού

Όπου κι αν ρίξω τη ματιά μου

Στο άπειρο του ουρανού

Και μέσ’ στα όνειρά μου

Και σαν το βρόχινο νερό

Κυλάς στα δάκρυά μου

Σε νιώθω στη σιωπή

του δειλινού

Στο άρωμα του πρωινού αγέρα

Στις χίλιες όψεις του καιρού

Να με κοιτάς με μάτια δακρυσμένα

Μα εσύ δεν είσαι εδώ

Ρωτάω τον ουρανό -Που να’χεις πάει

Και τίποτα δεν νιώθεις πια

για μένα

''Ροδόσταμο''

''Από την πόλη έρχομαι''--- [τραγούδι]

  
 ''Από την πόλη έρχομαι'' 

Παγιδευμένος σ΄ένα κορμί

Ερωτευμένος με την ζωή
Υπάρχω ακόμα-Νομίζω πως ζω-
Όμως κοντεύω να εκραγώ

Φτιάχνουν την χώρα άπ' την αρχή
Με μια καινούρια συνταγή
Χρηματοδότης ο λαός
Και του αρπάζουνε το βιος

Ότι θα ζω σαν κροίσος, μου είχαν υποσχεθεί
Μα που είναι ο παράδεισος
Η κόλαση είναι αυτή
Οι φόροι απογειώθηκαν
Βουλιάζουν οι μισθοί
Τα δάνεια στο κόκκινο
κι οι πλειστηριασμοί
Οι νηστικοί κι οι άστεγοι, ολόκληρος
                                  στρατός
Μα η χώρα παίρνει άριστα
και ο πρωθυπουργός

Καλή η μεταρρύθμιση-Κι η πρόοδος καλή
Μιλάω με τον Αιώνιο
Σε μια βουνοκορφή
Το δίκιο πήγε για πικ-νικ
Η ανθρωπιά για σκι
Άπο την πόλη έρχομαι
Και πάω για το Δαφνί
Θα σκίσουν τα μνημόνια θα 'ρθει η Αλλαγή
Εδώ είναι Ελλάδα
Κι έχουμε Κατοχή

      ''Ροδόσταμο

Προσμονή

Προσμονή

Αρμονικό το βράδυ της υπαίθρου

 της ζωής και της αγάπης

Η ανακούφιση από τους μόχθους

Μοιάζει με χάδια κοριτσιών

Κι  η θαλπωρή

Της λήθης των ζυγών

Στο διάχυτο φως του φεγγαριού

Καθρέπτες λιμνών αγαλλίασης

Και δάση άγιας προσμονής

Γροικούν

Στις επικράτειες της αυταπάτης

Των φτωχών μαζών

Ασάλευτες στιγμές αιωνιότητας

Σαν σε παρθένα ακρογιαλιά

Απόλαυσης κι αιθέριας ομορφιάς

Αναμοχλεύει η ζήση την ήρεμη ξεκούραση

Στον πέρα όχτο της ημέρας που περνά

 Στην Δύση της

Χωρίς σημάδια στοχασμού ίχνη θύμησης

Σκιές ακροαματικότητας

Μέσα σ’ αυτήν την πανδαισία

 Της σιωπής

Και της απολύτρωσης

Καλώς να ‘ρθεις ξεκούραση

Και δύναμη της  ζωής της άλλης μέρας.

''Ροδόσταμο''

''Η ΑΠΟΘΕΩΣΗ''

>
            ‘’Η αποθέωση’’

Οι Τύραννοι κρατάνε την σημαία τους
Πατώντας στων θυμάτων τους σωρούς
Ακόρεστη η δίψα η λερναία τους
Για βία για πολέμους για διωγμούς
Με σύμμαχο τον Θάνατο προβαίνουνε
Και οι δειλοί υποκλίνονται βαθιά
Κι αυτοί πολλά που δεν καταλαβαίνουνε
Και όσοι έχουν συμφέροντα πολλά
Μα η ψεύτικη η δόξα κι η αποθέωση
Να διώξει πως μπορεί τόση ντροπή
Κι η μεγαλόστομη αυτοδικαίωση
Που είναι πάντα στην προστακτική
Οι άνθρωποι ρωτούν ποιοι μας σκοτώνουνε
Με ποιον σκοπό ή ποια δικαιολογία
Ποιοι τώρα τους λαούς ξανασταυρώνουνε
Και βάφουν μ' αίμα την Ελευθερία;
Γιατί ο κόσμος γέμισε σατράπες
Παράφρονες φονιάδες μανιακούς
Δεν μπαίνουνε αυτά σε δυο αράδες
Και ούτε τα χωράει καλά ο νους...
Γιατί αρνούνται Θεέ μου την αλήθεια
κι ας λένε πως το δίκιο αγαπούν
Ειν' ένοχοι έτσι από συνήθεια
ή από πείσμα μας ποδοπατούν;
            ‘’ Ροδόσταμο’’
Απ'το 'ΗΛΙΟΛΟΥΣΤΟ ΟΡΑΜΑ'