Συναυλία

''Συναυλία''

Στο φάσμα μια υπέροχης βραδυάς
Που αντηχούν κρυστάλινες
οι νότες
Ροδίζουν σαν πυρσοί χαράς
Των ήχων οι ολόχρυσες κορώνες
Στην ίριδα κάθε ψυχής
Σαν άστρο τώρα ξεπροβάλλει
της αυγής
Η ευτυχία η γαλήνη
Και η γλυκιά σαγήνη της στιγμής
Τις πίκρες και τα άγχη
αργοσβήνει

Στις φλέβες κάποιας άρτιας
μουσικής
Το κύμα της ηχεί σαν το ρυάκι
Μιας γάργαρης νεροσυρμής
Ανατριχίλα φέρνει και μεράκι
Ο ασυγκράτητος ρυθμός
Κι ο κόσμος γίνεται
όλο και πιο μικρός
Δίχως κακία δίχως αίγλη
Και μόνο των βιολιών ο πυρετός
Ξεσπάει πια
φουντώνει και θεριεύει

            ''Ροδόσταμο''