Ειρήνη

Ειρήνη

Η ειρήνη κλεισμένη στα σίδερα
Φοβέρα τη ζώνει κι οργή
Γιατί δεν αντέχει τα σύνορα
Τη βία την οχλοβοή

Η ειρήνη στα χείλη πλανιέται
Μικρών και μεγάλων λαών
Μα νά ‘ρθει στον κόσμο αρνιέται
Του μίσους των εξοπλισμών

Φωτιές και καπνοί την τυλίγουν
Ρακένδυτη είναι χλωμή
Στο χώμα τα μάτια της σκύβουν
Γεμάτα καημό και ντροπή

Τα πλήθη την ζητωκραυγάζουν
Και οι ποιητές την εξυμνούν
Μετά πάλι την ατιμάζουν
Με πείσμα την ποδοπατούν

Η ειρήνη σπαράζει ολομόναχη
Με βόμβες  γέμισαν τη γη
Για χάρη της λένε οι ένοχοι
Σε πλάνη την  ‘ριξαν φρικτή

 ι