Τροβαδούρος της ειρήνης

Στο κελί τα χρόνια ανήλια

μα της λήθης πέφτει η αιθάλη

σ ένα δράμα που τελειώνει εδώ

χαραυγή η χαρά στα χείλια

κι άγριο του βοριά το χάδι

στης πικρής ζωής το λιακωτό

Την ελπίδα στα σκοτάδια

του ‘φερνε η φαντασία

πως μια μέρα θα γυρνούσε εκεί

που τον καρτερούν ρημάδια

των δικών τα ελεγεία

μα καθόλου βιός η προκοπή

Τροβαδούρος της ειρήνης

μ’ έξαρση παλμό λαχτάρα

της αλήθειας την αστροφεγγιά

με φωνή που αντηχούσε

σαν τα τέλια της κιθάρας

πάντα υμνούσε

δίχως φόβο στη καρδιά

Τώρα αρχίζει άλλο δράμα

και τα νέα σκηνικά του

τα ερείπια και η ερμιά

πιο πικρό θα ναι το κλάμα

από πριν μες την σκλαβιά του

τώρα που βρήκε την λευτεριά

Για τον τόπο του τραβάει

σκυθρωπός να συνεχίσει

το στρατί του Γολγοθά του εκεί

μέσα του ψυχοραγάει

μια γελάει μια δακρύζει

το κελί του τον ακολουθεί.

ΡΟΔΟΣΤΑΜΟ